Maak het hoofd leeg van gedachten...

Babbel, babbel, babbel. De eindeloze stroom kletspraat die dagelijks mijn hoofd bezette wist zichzelf tot vervelens toe te herhalen, werkte stressverhogend maar bracht me wel bij de mooiste training die ik ooit volgde. Gelukkig bestaan we niet geheel uit onze gedachten, en gelukkig leiden onze gedachten niet ons bestaan. 

Onze mind, ons gedachtefabriekje ontstaat in onze vroegste jeugd. Onze kinderlijke hersenen vormen zintuigelijke indrukken om tot neurologische verbindingen. Deze verbindingen voorzien de omringende werkelijkheid van structuur. Oorzaak en gevolg begint.

Zo ontstaat onze mind, een bij elkaar gevoegde hoeveelheid informatie die de omgeving ons levert. Een voor altijd ongoing proces.

We gebruiken de mind om met woorden en geluiden deel uit te gaan maken van deze omgeving. We willen invloed, ons onderscheiden, geliefd voelen en een eigen pad vinden. Dat laatste blijkt een moeizame exercitie.

Opgroeien in de Nederlandse cultuur bracht een basis in mijn gedachtenpalet dat ongeveer zo gaat : We moeten…. zo en zo leven. Dat en dat …. is fout. Ik doe… fout en had dat anders moeten doen. We vinden dat ……eigenlijk hoor je….. En alle variaties hierop. 

Mijn gedachtefabriekje produceerde het allerliefste zinnen met ‘moet, vinden en niet fout doen’. Het jarenlang naleven van deze instructies voor het dagelijks leven leidde bij mij niet tot een duurzaam of vredig resultaat. Wel bracht het knagende schuldgevoelens, faalangst, je nooit genoeg voelen, overal het foute alvast van inzien en uiteindelijk stakende bijnieren, aanhoudende superstress, slaapproblemen en een burn-out.

Qigong bracht me rust, deze exemplarische rust in mijn overvolle hoofd bracht een behulpzame gedachte omhoog : Schrijf de gedachtestromen op! Zin voor zin verscheen het draaiboek van mijn dagelijks leven. Een overvol leven vol leuke dingen dat wel, maar het leek dat alles wat ik deed bouwde op 'moeten' en 'hoe het hoorde'. Ik was toen 29.

Kijkend naar die zinnen, die gedachten die zoveel regie namen, begon ik mezelf twee vragen te stellen : 1) Van wie moet dit? 2) Wat gebeurt er als ik het niet doe?

Het antwoord op vraag 1, bleek bijzonder simpel. Van niemand moest ik iets! Er bleek geen alziende macht te bestaan die dagelijks mijn bezigheden indeelde in ‘goed’ en ‘fout’. De uitnodiging voor een wereldlijk functioneringsgesprek was ook nooit gekomen.

Het antwoord op vraag 2 bleek lastiger. Wat gebeurt er als ik niet de gedachtestromen volg van wat ik allemaal moet en vind van mezelf? Mijn gedachtefabriekje kwam accuut tot stilstand. (...) Mijn diepere ik juichte hoorbaar naast de innerlijke rust die zuchtte van verlichting. Eindelijk. 

Na een jarenlange moeizame strijd tussen de gedachtestromen en mijn ‘ware zelf’ ontstond er ruimte. Ruimte om van binnenuit te luisteren. Om de informatie uit mijn diepste ik tot gedachten te laten vormen. Het gedachtefabriekje maakte het geen bal uit, gedachtes maken is gedachtes maken, vanuit welke bron dan ook.  

Diep in mij en in iedereen huist een ‘ware zelf', een diepere ik. Het diepere ik heeft een eigen programma, noem het karma, noem het levensopdracht, zoals je wilt. Mijn dieper ik heeft een plan. En daar horen gedachten die me vertellen hoe ik ‘moet’ leven totaal niet bij. Sterker nog de training die ik ben aangegaan met mezelf om van die gedachten af te komen, Qigong, bracht me bij de Tao te Tjing.

verse 48

In the pursuit of knowledge, ervery day something is added.

In the practice of the Tao, every day something is dropped.

…...

True mastery can be gained by letting things go their own way.

It can’t be gained by interfering.