Een wandeling naar innerlijke rust
Ik wandel in het bos, een fijn bos bij mij in de buurt. Omringt door duizenden blue-bells, blauwe hyacintachtigen, die als een blauw kleed tussen de bomen de nieuwe blaadjes aanmoedigen om tevoorschijn te komen. De lente komt eraan. Ja dit verhaal stamt uit de lente van dit jaar. Het duurde even om het uit te schrijven. Soms is dat zo. Terug naar het bos, een wandeling in sprookjessferen, geen mens te zien. Alleen ik, de bomen en de blauwe gloed. Of toch niet helemaal alleen. De boodschappen die ik vanmiddag moet gaan doen, de sessies die ik vandaag ga geven, de studie-dingen ik nog af moet maken, de administratie… De gedachten buitelen over elkaar heen om aandacht. Ik voel de drukte in mijn hoofd en spanning in mijn lichaam opkomen. Mijn hoofd is volgestroomd met mijn eindeloze to-do-lijst en agenda, de bomen en hyacinten verbleken, to do’s bepalen mijn beeld. Spieren spannen zich alvast aan, klaar om alle gedachten in activiteiten om te zetten. Stop, dit is ...