Hemel en hel - een verhaal uit het Zen boeddhisme
Vandaag las ik een verhaal wat mooi uitlegt hoe een verblijf in een hemel of een hel zich eigenlijk juist niet na de dood afspeelt.
In het westen denken we weleens dat na de dood er een soort keuze moment komt waarbij wordt besloten waar je naartoe gaat. Als je goed hebt gedragen ga je naar de hemel, en als je je slecht hebt gedragen wacht de hel op je.
Met opzet gebruik ik het woord 'gedrag', omdat het weinig zegt over onze mentale, emotionele en spirituele staat van zijn. We 'goed' gedrag vertonen, met hele slechte intenties of uit verkeerde optiek.
In je hoofd
Het Boeddhisme en andere oosterse filosofieën zijn daar uitgebreider over.
De hemel en hel zijn een metafoor van wat we onszelf aandoen in ons hoofd. En ook zeker iets waar we na onze dood terecht gaan komen. Maar dat is later.
In het hier en nu kun je ervoor zorgen dat je in de hemel verblijft of in de hel. Een plaats door jouzelf gecreëerd in je hoofd. Jouw eigen geest en gedachten beinvloeden je gevoelens en emoties en hoe je de wereld ervaart.
Hier is een mooi verhaal uit de Zen traditie:
Een grote, stoere samoerai ging op bezoek bij een kleine monnik. Met een stem die gewend was aan gehoorzaamheid zei de samoerai: “Monnik, leer mij over hemel en hel.” De monnik keek op naar deze machtige krijger en antwoordde met een stem vol minachting: “Jou iets leren over de hemel en de hel? Ik kan je helemaal niets leren. Je bent smerig. Je stinkt. Je zwaard is roestig. Je bent een schande voor de samoeraiklasse! Ga uit mijn ogen!”
De samoerai was sprakeloos van woede.
Zijn spieren spanden zich en zijn gezicht werd rood. Hij zwaaide zijn zwaard hoog boven zijn hoofd, klaar om de monnik te doden. “Dat is de hel,” zei de monnik zachtjes.
De samoerai verstijfde. Plotseling werd hij overweldigd door het medeleven van deze kleine, weerloze man die zojuist zijn leven had gewaagd om hem deze les te leren. Terwijl hij langzaam zijn zwaard liet zakken, werd hij vervuld van dankbaarheid en verwondering.
ENGELSE VERSIE
A big tough samurai once went to see a little monk. In a voice accustomed to meeting with obedience, the samurai said, "Monk teach me about heaven and hell."
The monk looked up at this mighty warrior and replied in a vocie of utter contempt, "Teach YOU about heaven and hell?I couldn't teach you about anything. You're filthy. You stink. Your sword is rusty. You're a disgrace to the samurai class! Get out of my sight!"
The samurai was speechless with rage.
His muscles bulged and his face got red. He swung his sword high above his head, preparing to
slay the monk. "That's hell," said the monk sofly.
The samurai froze. Suddenly he was overwhelmed by the compassion of this tiny defenseless man who had just risked death to give this teaching. As he slowly lowered his sword, he was filled with gratitude and wonder. "That is heaven", the monk said softly
This story is copied from the book: Essential Buddhism by J. Maguire
A good cup of tea gives me inspiration.💫
If you like my blogs you can thank me by buying me a cup of tea. 🙏 or one of my meditations or Qigong practices in my shop.
Karina's Praktijk | School voor Qigong - www.ardite.org
