Lotusbloemen

‘Maak het hoofd leeg van gedachten, laat het hart tot rust komen’. Een raadselachtige zin uit de Tao te Ching, een boek dat ik op aanraden van mijn leraar las. Mijn dertiger jaren waren net begonnen en Qigong had een vaste plaats in mijn leven gekregen. ‘Jij moet de Tao lezen, daarin zal je veel terugvinden’, zei mijn leraar. Literatuur was ik gewend, moeilijke westerse filosofische teksten kon ik redelijk verteren, maar de teksten uit de Tao bleven rondjes dwalen in mijn brein. Natuurlijk begreep ik de woorden stuk voor stuk, maar samen, voelde ik, betekenden ze iets wezenlijks en belangrijks. Maar wat?  Qigong maakt dat de qi beter door de organen stroomt. Zo krijgt niet alleen je zelfherstellend vermogen een boost maar ook voel je je direct rustiger en ontspannen.Uit de plaatselijke bibliotheek haalde ik alle versies van de Tao die ik kon vinden en koos het boek met naar mijn idee de meest objectieve vertaling. Die van Stephen Mitchell.  Dagelijks las ik er in en de wo...

“Ontspan, ontspan het lichaam.” Ik hoor mezelf dit regelmatig zeggen in de les. Ieder die ingegeven door een gespannen lijf en stress naar een Qigong les komt wil niets liever. Ontspanning voelen.  Ontspan. Het woord zelf klinkt niet uitnodigend, het herinnert je aan spanning. “Relax the body”, de Engelse versie klinkt net iets fijner. Toen ik zelf, in de vorige eeuw, begon met Qigong wist mijn lichaam niet waar dit over ging.  Ik moest het leren, leren hoe een ontspannen lichaam voelt. Leren wat ik zelf moest doen om dit voor elkaar te krijgen. Liever gezegd wat ik vooral niet meer moest doen om de spanning op te wekken. 

You are about to start your daily practice Qigong. A wonderful repetitious movement or maybe a great standing posture. You set your timer or your favorite music to 5, 15 or maybe 60 minutes. You feel great, you are ready. Or maybe just proud that you've made it in time for your own practice. Your postures is balanced, the movements just right. You open up for feelings of joy and relaxation, to get the qi flowing, and then…. A little squeaky door in your mind opens…. Tadaaa, in full glory and ready for battle : boredom and impatience have joined your practice.

Laten gaan, iets wat mensen van nature de kriebels geeft. Laten gaan? No way, we doen aan vasthouden, bewaren, opbergen, meezeulen en eindeloos in gedachten terugkijken.   Zowat alles wat het Boeddhisme probeert ons bij te brengen nu juist  niet  te doen. Laten gaan is fijn, gedachten gewoon laten gaan, ze laten oplossen in het grote niets. Even niet precies hoeven weten hoe het zit creëert rust en ruimte in je hoofd. Echt. Met onze gedachten creëeren we onze hele wereld. We weten precies wat we moeten doen om x, y, of z te bereiken. Een causaal verband dat ongeveer zo gaat: ik bedenk iets, ik maak er een plan van aanpak van, zorg dat ik alles goed onder controle heb, en hop in de wereld gebeurt iets, mijn zorgvuldig voorgeprogrammeerde resultaat.

Ons bewustzijn fascineert me, hoe mee ik er over lees en leer hoe minder ik ervan begrijp. Eerst waren er mensachtigen zonder bewustzijn, of beter gezegd zonder gedachten. Best wel een happy soort volgens mij. Toen kwam de grote sprong in de evolutie en maakten wij ons los van het dier-zijn. Althans zo denken wij hierover.

Our consciousness fascinates me, the more I read about it and learn about it, the less I understand it. At first, there were humanoid people without awareness, or rather without thoughts.  Quite a happy kind in my opinion. Then came the great leap in evolution and we separated ourselves from being animals. At least that is how we think about it. We thread thoughts of each other into logic, so that we can explain with good words that we really are no longer animals. I have never seen my cat suffer a burnout or a nostalgic attack over Spain where she comes from. Incidentally, I still believe that she has a kind of consciousness, but one that does not bother her so much. Our human consciousness contains the two great evolutionary leap forward elements: yesterday and tomorrow. And that’s where our misery begins, our longing for yesterday, our hope for tomorrow, and the vast majority of our thoughts are far from about the here and now.

Once upon a time, psychology was about ourselves, our personalities and about growth. Personal growth. Western ideas blended easily with eastern philosophies and practices. We looked inside ourselves and found our inner beauty. We worked on ourselves to let that inner beauty shine outwards to lightup our lives and the lives of our dearests. In a way we made society a better place. Psychology was about letting go of things you did not need anymore in your life. Letting go of old patterns, thoughts, behaviours and feelings. Letting go, freeing your mind and expanding your consciousness. Healing our wounds, recovering and becoming whole.

Sinds gisteren ben ik ‘Kleine Paqo’, kleine medicijnvrouw. Met redelijk veel ongeduld leef ik al een tijdje naar dit moment toe, een nieuwe fase in het heler-schap, therapeut zijn dus. In fases, niet in diploma’s of hoeveelheid gevolgde lessen, maar in de stappen die ik zelf moest zetten of liever gezegd doorstaan.  Het woord Paqo komt uit Peru. In de oude tijden leefden de Inca’s daar in geïsoleerde dorpjes in de bergen. Omdat er vrij weinig voor handen was of uitgevonden ontwikkelden ze hun eigen systeem om mensen te genezen van psychische en lichamelijke ziekten. Ze stonden in constante verbinding met de aarde, de natuur en natuurlijk met de hemel en de sterren. Via deze verbinding kregen de getalenteerden van de gemeenschap berichten door vanuit de natuur wat ze moesten doen wanneer een lid van de gemeenschap ziek was.

Na mijn eerste ervaring met de Lift Qi Up Pour Qi Down, ging ik al snel op wekelijks les in Zhineng Qigong. Het viel me niet mee, 25 minuten staan en tegelijk de meditatieve bewegingen doen bleken echt heel zwaar. Voor mij dan, de rest van de klas leek het een stuk makkelijker te hebben dan ik, maar goed die waren misschien niet zo opgebrand als ik toen was. Dat ik niet eens 25 minuten met mijn voeten bij elkaar op een plek stil kon staan, en de anderen wel spoorde me aan om dagelijks te gaan oefenen, 100 dagen lang, elke dag de Lift Qi Up, 25 minuten per dag. Mijn eerste gong, een weg met pieken en dalen. Eerlijk gezegd vooral dalen in mijn geval. 

Toen ik voor het eerst Zhineng of Chi neng Qigong deed, nog net niet in de vorige eeuw, maar wel heel erg lang geleden, vond ik het vooral heel erg raar. Raar om met mijn armen te zwaaien en raar dat ik helemaal niet rustig kon blijven staan.  En dat ik me erna fantastisch voelde begreep ik al helemaal niet. Nu achteraf weet ik dat niet iedereen na een eerste uur Qigong zich meteen zo goed voelt als ik toen, daar zijn wat variaties in, maar toch. Het was iets nieuws en bijzonders. Al meer dan zes maanden voelde ik me verschrikkelijk. Sterker nog, ik was ten einde raad, ik sliep weinig, droomde bijna niet en mijn hoofd stond continu op overdrive. De vreemdste angsten drongen zich op en ik voelde me continu opgejaagd.

My Insta-sentence-of-today is actually a real-life-in-the-moment thought I had made for myself to get through a scary moment. Did you know that when you change your thoughts you also change your physical reaction? Today I needed this trick, because  I’m starting a new very Big Project, something that might take up a lot of my time and energy for the coming five years.  Somewhere today while I was working on my project, a little fear started to grow inside. Slightly noticable, it made my bodya bit tense and started to distract my mind. Yes, those fears know how to creep up on you. Initially I planned to go to China for a year, sort of to take time to take a deep breath before to take this jump into the unknown. But my trip to China could not go through, so I ended up at the same place I started a year ago.

Het archetypisch antwoord op de vraag der vragen is : Gelukkig zijn! Hoewel ik niet iedereen persoonlijk gevraagd heb wat daar nu precies mee bedoelt wordt lijkt het me zoiets van een : een constante stroom van blijig voelen, verbonden, geborgen, warm en geliefd, in harmonie met de omgeving, zoiets? In ieder geval niet : geblokkeerd, pijnlijk, stressvol, moeilijk, zwaar, verdrietig, boos en not zowat emoties. Dat willen we allemaal het liefste niet voelen. Van niet-gelukkige gevoelens willen we af! Eten, sporten, het-eruit-gooien, drank, drugs en verslavingen allerlei. We doen zo ons best om het niet-gelukkig-voelen snel kwijt te raken. Maar dit is toch een gewoon onmogelijke opdracht?

Today I learned how I can make my mind the happiest mind of the world. I’m still a bit confused about it, I must say. The mind is happy when it has things to figure out, to look for answers on daily chores like ‘What do I wear?’ or ‘What shall I eat?’. I can understand my mind is not happy when I’m ruminating about things that happened in another timeframe, the not now. Or when I'm dreaming about possible future events, also the not now. I learned so far my mind is most happy when it is in sync with my body, as in the same place and time. But according to Shinzen Young, who I listened to because I’m studying a bit about Buddhist theories, the mind is just superficially happy thinking about the daily-in-the-now things. Ok, is there some higher level of mind-happiness to achieve?

Waarom leren we in onze Nederlandse cultuur onze kinderen niet hoe ze moeten omgaan met hun paranormale voelsprieten? Bij enig muzikaal-, dans-, creatief of intellectueel talent weten we precies waar we onze kinderen moeten plaatsen om het beste uit ze naar buiten te laten komen. Maar als het kind met paranormale vermogens wordt geboren:……?….. We hebben geen Zweinstein hier, of speciale lessen naast de gewone schoollessen. Wel hebben we lessen om je lezen te verbeteren of rekenen. Maar wat als je als kind te maken hebt met allerlei ervaringen en niemand weet wat het is? Wist je dat paranormale vermogens als ze niet als zodanig worden herkend veel angst kunnen geven bij je kind? En zelfs de ontwikkeling kunnen afremmen? Angst is nooit zo’n goed groeiwater geweest.

Saai, een van de mooiste woorden die ik ken. Hoe je het schrijft, die mooie bevallige s, gevolgd door een dubbele openende aa, en aan het einde de kordate i. Saai, saai, saai, schrijvend, met de hand mooier dan met het toetsenbord. Toen ik, bijzonder lang geleden, nog voor de klas stond en op vrijdagmiddag de eer had om als laatste dubbel lesuur wiskunde te geven aan vmbo’ers, werd elke les opgevrolijked met het woord saai.  Vrolijk voor mij dan, niet voor de heren die klem zaten tussen de verlokkingen van het weekend aan de ene kant, en de instinctieve drang om hun ouders die voor de prive-school betaald hadden gelukkig te maken, aan de andere kant.

Zo heel erg vaak komt het niet voor dat ik mijn hoofd heel erg hard stoot. Maar het is nu toch gebeurd, het was zo hard dat ik zelfs achterover viel op de grond. Grote bons. Ik zat een tijdje verdwaasd voor me uit te staren, leegte, even helemaal niet meer weten, ja, wat ik eigenlijk moest zitten weten

Not all the time, no, but sometimes unannounced, suddenly there it is: THE FEELING. A welcome sensation for a change, since most feelings are not so welcome because they are not fun. No THE FEELING is a most welcome guest in my system. Even more, this is one of my top-3 of fantastic feelings. It is a bit of a tricky one, THE FEELING, because I’m not sure what I have to do to elicit it. The moment I start thinking about it, or worse longing for it, I believe it goes on hiding in the deepest corner of the universe. But as today, I’m not busy with THE FEELING, just doing my things, bit of martial arts, bit of qigong, bit of cooking, bit of thinking about when to start working. There is actually a big pile of administration trying to seduce me for weeks, with no success so far.

Soms is mijn leven zo, dat ik er even geen woorden voor kan vinden. Alsof de lamp in de kamer gedraaid is. Het licht schijnt op totaal andere dingen en de bekende dingen verdwijnen in de schaduw.  Ik geef het woord aan Alan Watts, die weet wat ik bedoel:  “ Het dier heeft om gelukkig te zijn genoeg aan het moment. Maar de mens is daarmee alles behalve tevreden. De mens doet niet anders dan prettige herinneringen en verwachtingen najagen. Vooral dat laatste. Heeft hij die, dan kan hij de meest beroerde omstandigheden nog wel aan. 

Yesterday we left with a blanc canvas, we all come into this world with an empty mind, like a lake. Not any thoughts come up. We live on instinct, food and comfort is all we need. The world is small and comfortable. And then we start to learn new things, we learn colours, we learn shapes, we learn sounds and so much more. Our canvas is filled with dots of information. Every day, new dots arrive in our mind. Our mind expands. Some of the dots we can point out in the world: strawberries! Some things are really unfindable, like ‘Eat your food!’. It seems the big people want you to do something, as they repeat the sentence over and over.

I.. who am I? A question we all ask ourselves. You hobble through life collecting dots, putting them on your canvas. It’s like you have a little dot-magnet on the inside. And this magnet attracts exactly the dots you need …. Our childhood contains the most amazing dots, real gems. The combination of our parents is unique and they respond in an unique way to you. Maybe they make you feel warm and safe, maybe they make you feel scared and unwanted. Or anything in between. It doesn’t matter what the feeling is, or the idea you get from your childhood. They are all dots on your canvas. All your childhood dots contain a lesson for you. Teach you to share your warmth, to create safety, or to feel good about yourself no matter what others think. For some mystical reason all the dots you gather on your canvas make you the person you really are from the inside.

Do you remember those drawings with the numbered dots? When you had to connect the dots in the right order and then: surprise, the image of a flower or a frog appeared.  Or in my case a flower disguised as a star and an animal with aan unrecognizable rectangular body-part. I always forgot to add some curves connecting one number to the other.  If I had been more meditative those days, my numbered drawings would have been just as great as the exemplary picture.  But besides a challenge in self-confidence, this exercise teaches you a great lesson about life. And that’s what I love about them. You come into this world as a blank slate. And then the game begins. Dots appear and start to populate your canvas. Where do the dots come from? What will the picture show?

In de praktijk spreek ik veel mensen over angst. Angst is DE belemmerende emotie. Ze is een waarschuwing voor aankomend gevaar. Soms voor echt gevaar, soms voor imaginair gevaar. Angst serieus nemen is belangrijk. Angst maakt dat je eigenlijk het contact even niet voelt met de aarde, met de hemel en met de andere mensen om je heen.  Ze bereidt je voor om te gaan vechten of vluchten. Maar als dat niet hoeft en de angst imaginair is kan de angst je laten denken dat je helemaal alleen bent, en je isoleren met je eigen onbehulpzame gedachten. Deze oefening helpt je om je weer in contact te brengen met de aarde, met de hemel, met de mensen, met de natuur. Dit is een oefening die ik gemaakt heb voor mensen met angst (iedereen, geloof me). Zeg de zinnen hardop of tegen jezelf en volg met je aandacht de aanwijzingen.

Mijn katertje Ninja is verhuisd naar een heerlijk appartement in het groene midden van ons land. Zelf merkt hij  niet zo heel veel van zijn mooie omgeving want hij mag niet naar buiten. Dat vindt hij wel lastig, soms. Maar als een echte boeddha-meester kan hij gelukkig zijn met wat hij wel mag. Lekker eten zo te zien, na een paar maanden op zijn nieuwe adres blijkt Ninja met een paar kilo tevredenheid te zijn toegenomen. Glanzend en blij kijkt hij me aan vanaf de tafel, hij geeft me kopjes en ook Chi krijgt een lik. Ninja en zijn nieuwe verzorgers, zo heet dat bij een kat, kunnen het uitstekend met elkaar vinden, alsof het nooit anders is geweest. Thuis vraagt iedereen me, en mis je Ninja niet?